Slapen op een meer en strooien met poeder
Door: saarkroes
Blijf op de hoogte en volg Saar
22 Maart 2012 | Suriname, Paramaribo
Dag leuke mensen,
Zo, ik maak nu eindelijk maar eens tijd vrij om mijn avonturen met jullie te delen. Eerst schrijven en dan typen, kost extra veel tijd, dus die eerste stap sla ik even over. Lieve vriendinnetjes, ik kan dus niet beloven dat mijn boekjes nog vol komen te staan met verhalen. Heb al wel heel wat toegangskaartjes, flyers en dergelijke verzameld om er in te plakken!
Het vergaat me nog steeds goed hier. Stage gaat goed en wordt steeds leuker. Volgende week nog maar 1 weekje en dan is het voorbij! 7 weken is dan toch wel kort. Ik denk niet dat ik al mijn gestelde doelen ga behalen, daar is de tijd te kort voor, maar een geslaagde stage is het sowieso al!
Ik was met mijn verhalen gebleven bij het carnavalsweekend. Intussen heb ik al een heleboel meer beleefd. De vrijdag er na heb ik alleen voor de klas gestaan. Mijn mentor had verlof en toen vroegen ze of ik voor de klas wilde staan, onder toeziend oog van mijn andere mentor, die de andere groep 6 draait. Dat wilde ik natuurlijk wel! Natuurlijk konden een aantal kinderen (jongens) het niet laten om me wat uit te testen, maar los van wat extra waarschuwen, afspraken herhalen en een keer een kind apart zetten, verliep de dag goed en hebben we alles gedaan wat op de planning stond. Het was een ietwat vermoeiende maar leuke dag!
De volgende dag zijn we op onze eerste meerdaagse trip gegaan. Zaterdagochtend om 8.00u stapten we in de bus, om een heel eind te rijden, zo’n 250 km, onderweg uit te stappen in Wageningen, Groningen en Zeedijk, heel wat plaspauzes te houden (krijg je met een bus vol vrouwen) en aan te komen in Nickerie om in de boot te stappen. De boot voer ons over het moeras, naar Bigi Pan, wat Groot Meer betekent. Onderweg werden vogels, kaaimannen en andere dieren gespot. Heerlijk op zo'n boot, in de zon, windje, prachtige natuur om je heen.. Op dat grote meer was ons verblijf. Op? Ja op! Hoe vet is dat?! In een houten hut op palen midden in het meer verbleven we. Dan heb je nog eens een uitzicht als je wakker wordt. Daar aangekomen stond er een heerlijke maaltijd voor ons klaar. Daarna kregen we de tijd om te relaxen, zwemmen, kajakken, etc. Het water was heel ondiep. Wanneer je er in ging, stapte je tot aan je schenen in de blubber, van die blubber die zo lekker tussen je tenen door omhoog kruipt. Dat was wel effen wennen, maar gaf natuurlijk wel extra lol. Samen met een aantal mensen van de crew, die al aanwezig was op het verblijf, hebben we ons een hele tijd met een bal spel vermaakt. Echt lachen met die lui! Een soort handbal speelden we, met twee grote houten takken in de blubber gestoken als doel. Het was een hele work-out, door die blubber kwam je nou niet echt gemakkelijk vooruit.
Daarna moesten we ons klaarmaken voor de kaaimannentocht. Compleet ingepakt tegen de muggen, stapten we in de boot. Boven ons was een sterrenhemel waar je u tegen zegt. Ik heb nog nooit in me leven zoveel sterren bij elkaar gezien. Er was geen leeg plekje te zien. Mooi joh. Een eindje verder van de rivier, kon het spotten beginnen. Met zaklampen werd er in het rond geschenen, opzoek naar kaaimannenogen die boven het water uitkwamen, met de bedoeling deze te verblinden en zo de kaaiman te kunnen vanngen. Voorop onze boot zat de 'kaaimannencatcher', dus wij zouden er één binnenhalen. Na een hele tijd rond varen, in het donker turen en een aantal tevergeefse vangpogingen werd besloten om terug te varen naar het verblijf. Het probleem was, dat het water te hoog stond. De kaaimannen konden zich makkelijk verschuilen. Ik heb dus helaas geen kaaiman in mijn handen gehad. Hopelijk krijgen we er tijdens een andere trip nog de kans voor.
De avond werd gezellig afgesloten met een drankje, praatje en dansje. Toen ben ik, met wat gestuntel, in de hangmat gekropen. Ik had er een van de touroperater, die aan twee balken was opgehangen en het lag, werkelijk waar, voor geen ene meter. Ik was moe genoeg, maar slapen lukte niet. Benen binnenboord of buitenboord, 't maakte allemaal niet uit. Gelukkig had ik het voordeel dat ik bij Tracey op kamer lag, die lag op een twee persoonsmatras vanwege haar spieren. Ik gaf het op en ben mooi naast haar gaan liggen! Daardoor heb ik toch nog een paar uurtjes kunnen slapen. De volgende dag waren we al weer vroeg wakker, dankzij Sander, die het nodig vond om ons even te komen wekken rond een uur of 7. Bedankt he! Ach ja, dan heb je de hele dag nog en daardoor was ik in ieder geval op tijd voor het ontbijt. Na het heerlijke ontbijt hadden we nog wat vrije tijd en ben ik met Sander in de kajak een beetje het meer over wezen peddelen.
's Middags was het tijd voor een modderbad! We zijn naar de kust gevaren, waar het op dat moment eb was. Het water van de oceaan stond zo laag, waardoor er een enorm modderbad voor ons lag. En toen was het een kwestie van buikschuiven, glibberen, glijden, elkaar om ver duwen en trekken, modder gooien en meer van dat heerlijke gesmeer. Het heeft wat leuke plaatjes opgeleverd. Ben nog nooit zo onherkenbaar geweest. De modder zat overal, van in de oren tot in de bilnaad. In het water van de rivier konden we ons afspoelen en met behulp van een douche van emmers regenwater bij het verblijf waren we weer aardig schoon. Daarna was het alweer tijd om afscheid te nemen van de crew, in de boot te stappen en daarna het hele eind terug te rijden. Ruim 4 uur in een vol, gammel busje, gelukkig voorzien van airco. Ik vond het jammer dat het voorbij was, het was een top weekend!
De week daarna kreeg één van ons minder nieuws van thuis. De oma van Noortje had op sterven gelegen dat weekend, het ging daarna gelukkig weer wat beter, maar schrikken was het natuurlijk wel voor der. Als of dat nog niet erg genoeg was, kreeg ze donderdag het nieuws dat er iemand anders was overleden, een oude oppas die altijd als een opa voor haar was geweest. Dat nieuws heeft haar doen beslissen om naar huis te gaan. Beiden waren al wel ziek, dus het kwam niet geheel onverwacht, maar daar werd het niet minder om. Er kon voor de volgende dag al een ticket geregeld worden. Die vrijdag heeft ze afscheid genomen op stage, van ons en is ze 's avonds terug naar Nederland gevlogen. Zo jammer en sneu! Ze had het hier zo naar haar zin en ook op stage genoot ze. We waren er allemaal een beetje van slag van. Ze is gelukkig goed aangekomen en is blij met de keuze die ze heeft gemaakt.
Dat weekend zouden we eerst op trip gaan, maar in plaats daarvan hebben we rustig aan gedaan. Zaterdags hebben we aan het zwembad gelegen van een hotel bij ons in de buurt en zondags hebben we een 'festival' bezocht in Nieuw Amsterdam, met kraampjes met typisch Surinaamse producten, workshops, eten en drinken. De workshops hadden we wat meer van verwacht, eigenlijk hebben we er geen één gezien, maar het was wel leuk om even te bekijken en rond te lopen.
Wat wel bijzonder was, was een 'Paardendans' die we hebben gezien, nou ja die ik heb gezien, want de rest was al opgestaan vanwege het eerste saaie gedeelte. Zo'n 6 mannen stonden in speciale kledij en schmink, met een kartonnen (?) paard een aantal danspassen uit te voeren op de muziek. Het zag er inderdaad niet bijzonder uit, het ging niet eens mooi tegelijk. Aan de zijkant zaten twee mannen in andere kledij, die er af en toe doorheen kwamen met een grote tijger kop (don't worry, een neppe). Tot op een gegeven moment het spektakel begon. De mannen begonnen ron te rennen en te galopperen als paarden, ze dronken water uit een emmer en aten gras. Een man vertelde mij dat deze mannen nu echt geestelijk paarden waren geworden. Het is een Javaanse dans die met het geloof te maken heeft. De twee mannen aan de zijkant waren zo diep in het geloof gegaan dat ze nu een soort meesters waren. Zij hadden nu 'alles'. Zij bepaalden in welke dieren de mannen veranderden. Na de paarden werden ze slangen, ze kregen eitjes te eten en ze bewogen zich ook echt voort als slangen. Daarna werden het apen en kregen ze kokosnoten te eten. Tussendoor was één van de mannen weer normaal geworden. Je zag dat hij zich ging wassen met water. Verder heb ik het niet gezien, want ondertussen was de boot gebeld om ons op te halen. Apart was het zeker!
Die dinsdag daarna was Tessa Jarig. De avond ervoor toen ze in bed lag hebben we de gemeenschappelijke ruimte versierd. En versierd was het! Zelf een rol van ons roze wcpapier kwam nog van pas. Enkelen zijn tot 00.00u blijven zitten en anderen, waaronder ik, zijn om die tijd uit bed gekomen, speciaal om Tessa met flink lawaai te wekken en toe te zingen. Hilarisch was het Gelukkig hebben we geen klachten gehad en ook Tessa had er geen problemen mee, vond het juist heel leuk. De volgende dag hebben we met z'n allen taart gegeten, een gezamenlijk cadeau gegeven en zijn we 's avonds lekker uiteten geweest.
De donderdag erna was het weer een feestdag: Holi Phagua. Een Hindoestaans feest waarbij wordt gevierd dat het goede het kwade overwint en voor sommige Hindoestanen ook het Hindoestaans nieuwjaar betekent. Het is een feest waarbij de Hindoestanen met hun familie bij elkaar komen, gezellig eten, drinken, dansen en allemaal gekleurd poeder op elkaar gooien en elkaar versieren met verf. Woensdags hebben we het op stage gevierd. 's Ochtends was er gewoon les en vanaf tien uur waren er weer kraampjes met allerlei lekkernijen en was er een treintje, dat steeds een rondje maakte door de buurt. Ook mocht er vanaf een bepaald moment poeder gegooid worden, waardoor iedereen binnen de kortste keren in alle kleuren van de regenboog was gehuld. Ook ik kon er niet aan ontkomen en zag er nadien erg leuk uit. Geweldig zo'n feest! Lekker kliederen met allemaal kleuren, iedereen vrolijk. Helaas regende het wel die dag, waardoor de kinderen die eerst onder het poeder zaten op een geven moment doorweekt waren met waterverf. Het mocht de pret niet drukken, ze hebben zich uitgeleefd!
's Avonds zijn we wezen stappen. De volgende dag waren we lekker vrij, omdat Holi Phagua een nationale feestdag is. Die dag was het ook de Internationale dag van de vrouw. Door Pink Ribbon Suriname werd er een wandeltocht georganiseerd. Voor 15,- SRD kreeg je een shirt waarin je kon deelnemen, dat geld ging natuurlijk naar het goede doel. Onze directrische leek het een mooi gebaar om met het hele team deel te nemen, dus dat is wat we deden! Nouja, bijna het hele team. Je hebt natuurlijk altijd wel iemand die 'verkouden' is of 'hoofdpijn' heeft en de Hindoestaanse collega's moesten natuurlijk feest vieren met hun familie.
Na de wandeltocht door de stad, wilden Esther, Tessa en ik nog door naar een Holi Phagua feest, om nog eens geheel gekleurd terug te komen. De anderen van onze groep waren daar al. Helaas was het al te laat. De meesten van onze groep kwamen alweer naar huis. Dat was erg jammer! Ik had nog wel poeder gekocht. Eens kijken wat ik daar nu mee doe. Het schijnt in Nederland ook door de Hindoestanen gevierd te worden, in Denhaag is er een openbaar feest, als ik het goed heb onthouden, dus wie weet vieren we het volgend jaar weer!
Fijn weekend allemaal!
Liefs!
Zo, ik maak nu eindelijk maar eens tijd vrij om mijn avonturen met jullie te delen. Eerst schrijven en dan typen, kost extra veel tijd, dus die eerste stap sla ik even over. Lieve vriendinnetjes, ik kan dus niet beloven dat mijn boekjes nog vol komen te staan met verhalen. Heb al wel heel wat toegangskaartjes, flyers en dergelijke verzameld om er in te plakken!
Het vergaat me nog steeds goed hier. Stage gaat goed en wordt steeds leuker. Volgende week nog maar 1 weekje en dan is het voorbij! 7 weken is dan toch wel kort. Ik denk niet dat ik al mijn gestelde doelen ga behalen, daar is de tijd te kort voor, maar een geslaagde stage is het sowieso al!
Ik was met mijn verhalen gebleven bij het carnavalsweekend. Intussen heb ik al een heleboel meer beleefd. De vrijdag er na heb ik alleen voor de klas gestaan. Mijn mentor had verlof en toen vroegen ze of ik voor de klas wilde staan, onder toeziend oog van mijn andere mentor, die de andere groep 6 draait. Dat wilde ik natuurlijk wel! Natuurlijk konden een aantal kinderen (jongens) het niet laten om me wat uit te testen, maar los van wat extra waarschuwen, afspraken herhalen en een keer een kind apart zetten, verliep de dag goed en hebben we alles gedaan wat op de planning stond. Het was een ietwat vermoeiende maar leuke dag!
De volgende dag zijn we op onze eerste meerdaagse trip gegaan. Zaterdagochtend om 8.00u stapten we in de bus, om een heel eind te rijden, zo’n 250 km, onderweg uit te stappen in Wageningen, Groningen en Zeedijk, heel wat plaspauzes te houden (krijg je met een bus vol vrouwen) en aan te komen in Nickerie om in de boot te stappen. De boot voer ons over het moeras, naar Bigi Pan, wat Groot Meer betekent. Onderweg werden vogels, kaaimannen en andere dieren gespot. Heerlijk op zo'n boot, in de zon, windje, prachtige natuur om je heen.. Op dat grote meer was ons verblijf. Op? Ja op! Hoe vet is dat?! In een houten hut op palen midden in het meer verbleven we. Dan heb je nog eens een uitzicht als je wakker wordt. Daar aangekomen stond er een heerlijke maaltijd voor ons klaar. Daarna kregen we de tijd om te relaxen, zwemmen, kajakken, etc. Het water was heel ondiep. Wanneer je er in ging, stapte je tot aan je schenen in de blubber, van die blubber die zo lekker tussen je tenen door omhoog kruipt. Dat was wel effen wennen, maar gaf natuurlijk wel extra lol. Samen met een aantal mensen van de crew, die al aanwezig was op het verblijf, hebben we ons een hele tijd met een bal spel vermaakt. Echt lachen met die lui! Een soort handbal speelden we, met twee grote houten takken in de blubber gestoken als doel. Het was een hele work-out, door die blubber kwam je nou niet echt gemakkelijk vooruit.
Daarna moesten we ons klaarmaken voor de kaaimannentocht. Compleet ingepakt tegen de muggen, stapten we in de boot. Boven ons was een sterrenhemel waar je u tegen zegt. Ik heb nog nooit in me leven zoveel sterren bij elkaar gezien. Er was geen leeg plekje te zien. Mooi joh. Een eindje verder van de rivier, kon het spotten beginnen. Met zaklampen werd er in het rond geschenen, opzoek naar kaaimannenogen die boven het water uitkwamen, met de bedoeling deze te verblinden en zo de kaaiman te kunnen vanngen. Voorop onze boot zat de 'kaaimannencatcher', dus wij zouden er één binnenhalen. Na een hele tijd rond varen, in het donker turen en een aantal tevergeefse vangpogingen werd besloten om terug te varen naar het verblijf. Het probleem was, dat het water te hoog stond. De kaaimannen konden zich makkelijk verschuilen. Ik heb dus helaas geen kaaiman in mijn handen gehad. Hopelijk krijgen we er tijdens een andere trip nog de kans voor.
De avond werd gezellig afgesloten met een drankje, praatje en dansje. Toen ben ik, met wat gestuntel, in de hangmat gekropen. Ik had er een van de touroperater, die aan twee balken was opgehangen en het lag, werkelijk waar, voor geen ene meter. Ik was moe genoeg, maar slapen lukte niet. Benen binnenboord of buitenboord, 't maakte allemaal niet uit. Gelukkig had ik het voordeel dat ik bij Tracey op kamer lag, die lag op een twee persoonsmatras vanwege haar spieren. Ik gaf het op en ben mooi naast haar gaan liggen! Daardoor heb ik toch nog een paar uurtjes kunnen slapen. De volgende dag waren we al weer vroeg wakker, dankzij Sander, die het nodig vond om ons even te komen wekken rond een uur of 7. Bedankt he! Ach ja, dan heb je de hele dag nog en daardoor was ik in ieder geval op tijd voor het ontbijt. Na het heerlijke ontbijt hadden we nog wat vrije tijd en ben ik met Sander in de kajak een beetje het meer over wezen peddelen.
's Middags was het tijd voor een modderbad! We zijn naar de kust gevaren, waar het op dat moment eb was. Het water van de oceaan stond zo laag, waardoor er een enorm modderbad voor ons lag. En toen was het een kwestie van buikschuiven, glibberen, glijden, elkaar om ver duwen en trekken, modder gooien en meer van dat heerlijke gesmeer. Het heeft wat leuke plaatjes opgeleverd. Ben nog nooit zo onherkenbaar geweest. De modder zat overal, van in de oren tot in de bilnaad. In het water van de rivier konden we ons afspoelen en met behulp van een douche van emmers regenwater bij het verblijf waren we weer aardig schoon. Daarna was het alweer tijd om afscheid te nemen van de crew, in de boot te stappen en daarna het hele eind terug te rijden. Ruim 4 uur in een vol, gammel busje, gelukkig voorzien van airco. Ik vond het jammer dat het voorbij was, het was een top weekend!
De week daarna kreeg één van ons minder nieuws van thuis. De oma van Noortje had op sterven gelegen dat weekend, het ging daarna gelukkig weer wat beter, maar schrikken was het natuurlijk wel voor der. Als of dat nog niet erg genoeg was, kreeg ze donderdag het nieuws dat er iemand anders was overleden, een oude oppas die altijd als een opa voor haar was geweest. Dat nieuws heeft haar doen beslissen om naar huis te gaan. Beiden waren al wel ziek, dus het kwam niet geheel onverwacht, maar daar werd het niet minder om. Er kon voor de volgende dag al een ticket geregeld worden. Die vrijdag heeft ze afscheid genomen op stage, van ons en is ze 's avonds terug naar Nederland gevlogen. Zo jammer en sneu! Ze had het hier zo naar haar zin en ook op stage genoot ze. We waren er allemaal een beetje van slag van. Ze is gelukkig goed aangekomen en is blij met de keuze die ze heeft gemaakt.
Dat weekend zouden we eerst op trip gaan, maar in plaats daarvan hebben we rustig aan gedaan. Zaterdags hebben we aan het zwembad gelegen van een hotel bij ons in de buurt en zondags hebben we een 'festival' bezocht in Nieuw Amsterdam, met kraampjes met typisch Surinaamse producten, workshops, eten en drinken. De workshops hadden we wat meer van verwacht, eigenlijk hebben we er geen één gezien, maar het was wel leuk om even te bekijken en rond te lopen.
Wat wel bijzonder was, was een 'Paardendans' die we hebben gezien, nou ja die ik heb gezien, want de rest was al opgestaan vanwege het eerste saaie gedeelte. Zo'n 6 mannen stonden in speciale kledij en schmink, met een kartonnen (?) paard een aantal danspassen uit te voeren op de muziek. Het zag er inderdaad niet bijzonder uit, het ging niet eens mooi tegelijk. Aan de zijkant zaten twee mannen in andere kledij, die er af en toe doorheen kwamen met een grote tijger kop (don't worry, een neppe). Tot op een gegeven moment het spektakel begon. De mannen begonnen ron te rennen en te galopperen als paarden, ze dronken water uit een emmer en aten gras. Een man vertelde mij dat deze mannen nu echt geestelijk paarden waren geworden. Het is een Javaanse dans die met het geloof te maken heeft. De twee mannen aan de zijkant waren zo diep in het geloof gegaan dat ze nu een soort meesters waren. Zij hadden nu 'alles'. Zij bepaalden in welke dieren de mannen veranderden. Na de paarden werden ze slangen, ze kregen eitjes te eten en ze bewogen zich ook echt voort als slangen. Daarna werden het apen en kregen ze kokosnoten te eten. Tussendoor was één van de mannen weer normaal geworden. Je zag dat hij zich ging wassen met water. Verder heb ik het niet gezien, want ondertussen was de boot gebeld om ons op te halen. Apart was het zeker!
Die dinsdag daarna was Tessa Jarig. De avond ervoor toen ze in bed lag hebben we de gemeenschappelijke ruimte versierd. En versierd was het! Zelf een rol van ons roze wcpapier kwam nog van pas. Enkelen zijn tot 00.00u blijven zitten en anderen, waaronder ik, zijn om die tijd uit bed gekomen, speciaal om Tessa met flink lawaai te wekken en toe te zingen. Hilarisch was het Gelukkig hebben we geen klachten gehad en ook Tessa had er geen problemen mee, vond het juist heel leuk. De volgende dag hebben we met z'n allen taart gegeten, een gezamenlijk cadeau gegeven en zijn we 's avonds lekker uiteten geweest.
De donderdag erna was het weer een feestdag: Holi Phagua. Een Hindoestaans feest waarbij wordt gevierd dat het goede het kwade overwint en voor sommige Hindoestanen ook het Hindoestaans nieuwjaar betekent. Het is een feest waarbij de Hindoestanen met hun familie bij elkaar komen, gezellig eten, drinken, dansen en allemaal gekleurd poeder op elkaar gooien en elkaar versieren met verf. Woensdags hebben we het op stage gevierd. 's Ochtends was er gewoon les en vanaf tien uur waren er weer kraampjes met allerlei lekkernijen en was er een treintje, dat steeds een rondje maakte door de buurt. Ook mocht er vanaf een bepaald moment poeder gegooid worden, waardoor iedereen binnen de kortste keren in alle kleuren van de regenboog was gehuld. Ook ik kon er niet aan ontkomen en zag er nadien erg leuk uit. Geweldig zo'n feest! Lekker kliederen met allemaal kleuren, iedereen vrolijk. Helaas regende het wel die dag, waardoor de kinderen die eerst onder het poeder zaten op een geven moment doorweekt waren met waterverf. Het mocht de pret niet drukken, ze hebben zich uitgeleefd!
's Avonds zijn we wezen stappen. De volgende dag waren we lekker vrij, omdat Holi Phagua een nationale feestdag is. Die dag was het ook de Internationale dag van de vrouw. Door Pink Ribbon Suriname werd er een wandeltocht georganiseerd. Voor 15,- SRD kreeg je een shirt waarin je kon deelnemen, dat geld ging natuurlijk naar het goede doel. Onze directrische leek het een mooi gebaar om met het hele team deel te nemen, dus dat is wat we deden! Nouja, bijna het hele team. Je hebt natuurlijk altijd wel iemand die 'verkouden' is of 'hoofdpijn' heeft en de Hindoestaanse collega's moesten natuurlijk feest vieren met hun familie.
Na de wandeltocht door de stad, wilden Esther, Tessa en ik nog door naar een Holi Phagua feest, om nog eens geheel gekleurd terug te komen. De anderen van onze groep waren daar al. Helaas was het al te laat. De meesten van onze groep kwamen alweer naar huis. Dat was erg jammer! Ik had nog wel poeder gekocht. Eens kijken wat ik daar nu mee doe. Het schijnt in Nederland ook door de Hindoestanen gevierd te worden, in Denhaag is er een openbaar feest, als ik het goed heb onthouden, dus wie weet vieren we het volgend jaar weer!
Fijn weekend allemaal!
Liefs!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
