De dag van vertrek

Omdat ik twee boekjes heb waarvan wordt verwacht dat ik ze helemaal vol schrijf, begin ik maar meteen op de eerste dag!
Ik zit nu in het vliegtuig van Surinam Airways. We zijn al zo'n 3 uur onderweg en we moeten nog 2 keer zo lang! Alles verloopt tot nu toe voorspoedig. Vanochtend om 10.30 zaten we in de auto naar Schiphol en om 12.00 waren we op Schiphol, waar ik mijn medereisgenootjes zag. We zijn met een hele club: 10 jonge, fris en fruitige studenten, genaamd: Tracey (mijn kamergenootje), Michaëla, Lieke, Esther, Noortje, Tessa, Annelot, Kokeb en Jacco, de enige man in ons midden, en natuurlijk ik zelf!
Bij het inchecken bleek mijn koffer 24,4 kilo te wegen. Tjakaaa! Ik mocht 25 kilo hebben Hiervoor heb ik er wel meerdere keren spullen uit moeten halen, waaronder vanochtend nog, maar dat terzijde. Mijn handbagage woog 9 kilo, ook netjes volgens de regels. Niet iedereen had zich aan het maximale gewicht gehouden. Lieke had maar liefst een koffer van 29 kilo, dan val ik toch nog wel mee. Gelukkig voor haar had Tessa maar 19 kilo (respect voor Tessa!) en mocht het daarmee gecompenseerd worden. Dat scheelde haar 100 eurootjes, toch wel prettig! Het kost tenslotte al genoeg allemaal. Alleen de Kruidvat al had een topomzet, doordat ik daar €46,- neerlegde voor allemaal van die kleine rot dingen.
Zoals je hebt kunnen lezen zit mijn koffer dus erg vol. Hierdoor heb ik niet alles mee kunnen nemen, wat ik wilde. Het pakketje van kleine cadeautjes van mijn lieve collega's heb ik helaas thuis al moeten uitpakken. Dit heb ik vanochtend gedaan. (Ik had nog hoop dat het mee kon). Werkelijk geniaal! Zo zat er een badeendje in met de quote: 'Gezelligheid voor onder de douche!', een bierpullenbril om toch nog een beetje carnaval te vieren en een oer-hollands keukenschort om de Surinaamse maaltijden in te gaan bereiden. Een ode aan de bedenker! Ik heb dus helaas niet alles kunnen meenemen en heb ene kleine selectie gemaakt: de boedha, de klompjes, het spiegeltje en de valentijnskaart zijn meegegaan en zullen mij vast veel geluk gaan brengen. De valentijnskaart wordt natuurlijk de 14e pas geopend!
Nadat iedereen afscheid had genomen, verschillende ouders en studenten wat traantjes hadden weggepinkt en we allen door de gate waren gekomen, was het eerst tijd voor de Mac! Waarom? Omdat het kan! Dat smaakte erg goed, op zo'n ietwat brakke zondag. Dankzij de wijntjes van gisteravond heb ik nog wat uurtjes kunnen slapen, maar heel veel waren het er niet. Na de Mac op naar de douane en het vliegtuig in. Zoals gepland gingen we om 15.15 de lucht in. Valt me toch weer mee als ik denk aan de verhalen die ik over Surinamers heb gehoord. Vertraging schijnt geen uitzondering te zijn.
Ik zit niet bij het raam, maar ik kon wel zien dat Nederland een geheel wit winter wonderland is op het moment. Het zag er mooi uit, maar missen ga ik het denk ik niet! Surinaamse zon here I come! Ga mij maar eens mooi bruin maken=). Ik ben benieuwd hoe Suriname er van boven uit ziet en of we daar iets van kunnen zien straks, aangezien het er al rond 18.00 donker wordt. Daar had ik me ff in vergist. Ik dacht juist dat het lekker lang licht zou zijn, maar helaas.
Links van mij zit een Surinaamse vrouw. Een aardige vrouw. Ze vroeg of ik op vakantie ga. Ik vertelde over de stage. Zijzelf woont in Suriname en vliegt voor haar werk vaak heen en weer naar verschillende oorden. Rechts van mij is een gangpad, dan 4 stoelen op een rij, waar medestudenten zitten, weer een gangpad en nog eens 2 stoelen naast elkaar. Het is dus een groot vliegtuig. Groter dan ik ooit in heb gezeten in ieder geval. In de stoel voor mij zit een mooi schermpje, waarop van alles wordt aangeboden, films, muziek, tvseries, spelletjes, noem maar op! Het werkt alleen voor geen meter. Bij de meeste mensen functioneert het niet of nauwelijks. Na 20 minuten eigenwijs op alle knopjes te hebben zitten drukken, heb ik het opgegeven. De enige film die het deed was 'Real Steal', die gelukkig ergens in het midden begon, waardoor ik het goed kon volgen, maar niet heus. Deze film gaat over vechtende robots, niet echt mijn ding, dus ik ben al snel afgehaakt.
De eerste Surinaamse maaltijd is al binnen! Die kwam zo rond 16.30, geloof ik. Het was witte rijst met roerbakgroente en kip, een bakje salade, een bolletje en een chocolade toetje. Het was heerlijk! Dat beloofd wat! Ook de Surinaamse dame naast mij garandeerde mij dat wij nog gaan genieten van het Surinaamse eten. Geen verkeerde bijkomstigheid. Als ik maar niet te veel Surinaamse rondingen ga kweken.. Ach ja, dan trek ik weer wat baantjes in het zwembad. Zwaar leven zeg!
Na de maaltijd was ik wel toe aan een tukkie en dat is redelijk gelukt. Echt diep slapen lukt toch niet. Een vliegtuigstoel is nou niet de meest comfortabele slaapplek. Koud is het hier trouwens niet! Je kunt wel merken dat die Surinamers gewend zijn aan een tropisch klimaat. Het dekentje heb ik nog niet nodig gehad en ik zit hier met een aardig rode kop. Rode vingers heb ik inmiddels ook, van het schrijven van dit lange verhaal. Ik krijg er een lamme hand van en mijn handschrift wordt er ook niet beter op.
Inmiddels is mij een verkoelend sapje gebracht. Daar ga ik maar eens van genieten. Nog 5 uur en we zijn in Paramaribo!